Terapia Psychologiczna

Diagnoza ma na celu określenie zakresu trudności oraz mocnych stron dziecka, a także wskazanie obszarów do pracy w ramach strefy najbliższego rozwoju. Na jej podstawie psycholog konstruuje dla każdego dziecka indywidualny plan pracy terapeutycznej. Najczęściej stosowane metody diagnozy psychologicznej dziecka w wieku przedszkolnym to: obserwacja jego funkcjonowania w grupie i w kontakcie indywidualnym, analiza jego wytworów, wywiad z rodzicami i nauczycielami oraz (głównie dla dzieci starszych) testy psychologiczne.

W procesie diagnozowania psycholog dąży do uzyskania możliwie obiektywnego i obszernego opisu funkcjonowania dziecka we wszystkich sferach rozwoju tj. w obszarze motoryki, samodzielności, umiejętności społecznych, funkcji poznawczych a także emocji, mowy i komunikacji. Wszystkie te sfery, w proporcjach dostosowanych do potrzeb danego dziecka są uwzględniane w oddziaływaniach terapeutycznych w ramach indywidualnej terapii psychologicznej. Terapią taką objęte są przede wszystkim dzieci doświadczające różnego rodzaju problemów rozwojowych (zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół Downa, opóźniony rozwój psychoruchowy, niepełnosprawność ruchowa itp.).

Pierwszym etapem terapii jest zawsze nawiązanie kontaktu i zbudowanie z dzieckiem bezpiecznej relacji pozwalającej mu na ukazanie pełni swojego potencjału oraz pomagającej w motywowaniu go do podejmowania proponowanych zadań. Wybór metody terapii jest zawsze uzależniony od potrzeb i możliwości dziecka.